Η συνεργασία Χρήστου Κάλλοου και Ευάγγελου Κάλλοου είναι μια αξιοσημείωτη συμπαραγωγή εμπειρίας, γνώσης, τεχνολογίας και αγάπης για το θέατρο, που ελπίζουμε να συνεχιστεί για το καλό του φιλοθεάμονος κοινού.
Οι δύο άντρες, πατέρας και γιός, ένωσαν τις δυνάμεις τους για την θεατρική παράσταση «Τρύπιο Βαρέλι», που παίζεται στο θέατρο Αλκμήνη έως το τέλος Ιανουαρίου και τα βίντεο που έφτιαξαν την διαπερνούν.
Ο θεατής στο πρώτο βίντεο αισθάνεται έκπληξη. Στο δεύτερο έχει μπει στο κλίμα συνδέοντας την στατικότητα της σκηνής και των δύο ηθοποιών με την κίνηση. Από το τρίτο διακρίνεις την αδημονία των παρισταμένων που τ΄αναζητά…
Κοντά μας έχουμε τους δύο Κάλλοου, για μια από κοινού συνέντευξη, προκειμένου να δούμε πως ο ένας αλληλοσυμπληρώνει τον άλλον, δια μέσω του «Τρύπιου Βαρελιού».
Χάριν ευγενείας θα ξεκινήσουμε απ΄τον μικρότερο.
-Αγαπητέ Ευάγγελε, καλείσαι να τιθασεύσεις τον επί δεκαετίες ηθοποιό πατέρα σου. Πως ήταν το εγχείρημα αυτό;
Ενδιαφέρον και περιπετειώδες! Η πείρα του πατέρα και βοήθησε και στάθηκε εμπόδιο. Εγώ σαν μεταλλωρύχος χρησιμοποίησα την αξίνα μου για να φτάσω στα στοιχεία που ήθελα αφαιρώντας όλα αυτά στα οποία βασιζόταν ο πατέρας όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε στο λόγο του μπορούσα να βασιστώ στα βουβά αυτά βίντεο. Ο Χρήστος Κάλλοου που όλοι ξέρουν, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου, δεν ήταν αυτός που βλέπετε στα βίντεο. Τα οποία, λιτά καθώς είναι, στηρίζονταν σε ευρήματα και νότες χιούμορ που, ε, θέλανε δουλίτσα. Θέλανε μορφή έντονη. Οπότε τον σκηνοθετούσα αμείλικτα και κινηματογραφούσα ξανά και ξανά μέχρι να πάρω το πλάνο που ήθελα. Φυσικά αν δεν είχε την εμπειρία και θέληση για κάτι καλό δεν θα είχε βγει αυτό το αποτέλεσμα.
-Τι έχεις να πεις για τις εξαίρετες κριτικές που αφορούν την συγκεκριμένη δουλειά;
Όλα αρχίζουν από τον κύριο Πελεγρίνη. Όχι τόσο επειδή είναι ο συγγραφέας του έργου. Κυρίως επειδή αναζητά επαγγελματίες συνεργάτες για τις θεατρικές του περιπέτειες αλλιώς… δε θα ήμασταν τώρα εδώ. Κάποιοι απλά εκμεταλλεύονται ερασιτέχνες, το παίζουν σκηνοθέτες, κουβέντα δε σηκώνουν, και γνώμες δεν παίρνουν. Εδώ και η Άννα Σωτρίνη έρχεται να μεταμορφώσει το έργο του με τον ιδιαίτερο τρόπο της, και ο Γιάννης Παπαθύμνιος να τον συμπληρώσει στη σκηνή με την δική του πείρα, και το δίδυμο Κάλλοου έδωσε ζωή στον μυστηριώδη κύριο με τον οποίο καταπιάνονται οι πρωταγωνιστές. Το έργο αυτό λοιπόν μιλάει για πολλά, με λιτότητα κρυμμένη στη φλυαρία των πρωταγωνιστών, με βάθος αλλά και αγγίζοντας ένα ευρύ κοινό. Αυτά δεν πάνε πάντα μαζί.
-Σ΄έχει κερδίσει ο χώρος της 7ης Τέχνης με ότι επί μέρους τα πολυμέσα την έχουν εξελίξει. Στα 22 χρόνια σου επέστρεψες στην Αθήνα από σπουδές στο Λονδίνο με Master στο Filmmaking, ενώ τρέφεις πολύ ενδιαφέρον και για το Photoshop και το μοντάζ. Σε παλαιότερη συνάντησή μας μου είχε πει πως ιδιαίτερη έφεση είχες και στο… Nintendo. Πόσο έχουν προχωρήσει τα πράγματα στα πολυμέσα Ευάγγελε;
Αλίμονο, το Nintendo τελευταία δεν το παίζω και μου έχουν λείψει ο Mario και η παρέα του. Αλλά πάντα καταναλώνω μουσική και νέα από τον κλάδο των βιντεοπαιχνιδιών, και ενίοτε ανακατασκευάζω καμιά μελωδία ή ζωγραφίζω ένα χαρακτήρα στο Photoshop. Αυτά αποτελούν και μεγάλη πηγή εξάσκησης για μένα. Έφτασα στο Τρύπιο Βαρέλι προετοιμασμένος και με πήγε ακόμα παραπέρα. Άλλωστε τα βίντεο τράφηκαν από τις ρίζες μου στα βιντεοπαιχνίδια.
-Είναι η τρίτη σου συνεργασία με την σκηνοθέτιδα Άννα Σωτρίνη. Συνάγω πως έχετε καλή χημεία. Σε αναζητά εκείνη ή την αναζητάς κι εσύ;
Αυτή με αναζητά και εγώ εμφανίζομαι ως δια μαγείας. Πάντα νοιώθω με την Άννα πως αν έχω κάτι να προτείνω, θα το ακούσει με ενδιαφέρον. Αν είναι έξυπνο και ταιριαστό θα το δεχθεί, αν όχι θα μου εξηγήσει το γιατί. Είμαι ανήσυχος και δημιουργικός, οπότε αν δούλευα με κάποιον που φοβόμουνα να μιλήσω, είτε γιατί θα μίλαγα σε τοίχο είτε γιατί θα παρεξηγούμουν, θα ένοιωθα βουβός αν όχι πνιγόμενος. Το υπέροχο είναι πως τα διαφορετικά μας background βρίσκουν ακριβώς τις σωστές ομοιότητες και διαφορές για να βγει ένα άξιο αποτέλεσμα.
-Η προσέγγιση που έκανες στο «Τρύπιο Βαρέλι» του Θεοδόση Πελεγρίνη, πόσο σε δυσκόλεψε;
Είχα ξεκάθαρα την ιδέα στο μυαλό μου μετά από λίγες συζητήσεις. Δηλαδή το στυλ, το ρυθμό. Ύστερα έβαζα στοιχεία από το έργο στο νου μου, για να ταιριάζουν τα σκετσάκια πιο πολύ με το κείμενο και να έχουν και οι θεατές ένα μπούσουλα. Και βγαίνανε πχ τέσσερις ιδέες για ένα βίντεο με τάβλι. Δυο για σταυρόλεξο. Τα τελειοποιούσα στο μυαλό μου, τα κινηματογραφούσα, τα τελειοποιούσα στο μοντάζ. Οπότε απλά ως εδώ. Το τεχνικό κομμάτι είναι άλλο. Χρησιμοποίησα μια δυο τεχνικές με τις οποίες δεν είχα ασχοληθεί στο παρελθόν, όπως Rotoscoping για να αποκόπτω τον πατέρα από το background, αλλά και πάλι, τα περισσότερα τα ήξερα ήδη από προηγούμενες δημιουργίες.
-Πριν πάμε σε εσένα Χρήστο, αν γίνετε θα ήθελα ένα «ενσταντανέ» από την συνεργασία σας αυτή. Ευάγγελε, σε ακούμε.
Μια λεπτομέρεια που θυμάμαι είναι όταν πρόσθετε το τελευταίο γράμμα σε ένα σταυρόλεξο. Το υπόλοιπο σκετσάκι ήταν μάλλον απλό, αλλά στο φινάλε μέτραγε πολύ η κίνηση για μένα. Ήθελα να τινάξει την πένα με ένταση και χαρά. Σίγουρα πήρε παραπάνω από δέκα λήψεις ετούτο! Επίσης είχαμε χωθεί και οι δυο εναλλάξ σε ένα παλιό μπαούλο. Γενικά πρέπει να τα δει κανείς για να εισπράξει την ενέργεια που χρειάζεται.
-Χρήστο Κάλλοου, φαίνεται πως ο γιός σου είναι πλέον πιο απαιτητικός και από εσένα. Έχει μερίδιο στην επιτυχία σου αυτή η «προσκόλληση» που μοιράζεστε στο τέλειο;
Έχει το πλεονέκτημα-μειονέκτημα να ονομάζεται Κάλλοου. Οφείλει να είναι απαιτητικός για το σωστό αποτέλεσμα. Είναι δύσκολη η ύπαρξη στο χώρο με λιγότερα. Πρέπει να μην επαναπαύεται στις ακαδημαϊκές του γνώσεις γιατί η επιβίωση στην τέχνη είναι ένας αγώνας δύσκολος και μακρύς. Για μένα ο δρόμος της επιβίωσης ξεκίνησε σε μικρή ηλικία. Ανέπτυξα έναν δυναμισμό που ήταν απαραίτητος για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μου. Δεν υπήρχαν περιθώρια για λάθη. Αυτή τη λογική κουβάλησα μαζί μου και στο θέατρο. Με τόσο ζήλο μάλιστα που κυρίαρχη σκέψη μου ήταν να ξεπεράσω τους γύρω μου. Με την καλή έννοια.
-Θα μπορούσατε να είστε με τον γιο σου δύο άλλοι «εκείνος κι εκείνος».
Ο Λουκάς και ο Σόλων ήταν αμιγώς εξωσυστημικοί τύποι. Δεν θα ήταν εύκολο να ζούμε σαν κι αυτούς. Το να πλησιάζαμε αυτούς τους χαρακτήρες θα ήταν μια μεγάλη επανάσταση. Οπωσδήποτε εμπεριέχουμε στοιχεία τους χαρακτήρα τους όπως η αφοσίωση, η αυθεντικότητα και η αντιδραστικότητα.
-Πως ένοιωσες όταν η συγκεκριμένη δουλειά ολοκληρώθηκε και παρακολούθησες τα βίντεο και την παράστασή σαν θεατής;
Η δουλειά του Βαγγέλη ήταν αψεγάδιαστη και μάλιστα, καθώς δεν είχα την πλήρη εικόνα του τι έκανε ο χαρακτήρας μου, τα βίντεο ήταν για μένα μια καινούρια εμπειρία. Το Τρύπιο Βαρέλι με άγγιξε ιδιαίτερα γιατί μου θύμισε την πρώτη μου παράσταση, το Αν Ξαναρχόταν το Καλοκαίρι του Αντάμωφ. Εκτιμώ τον πρύτανη, συγγραφέα, ηθοποιό Θεοδόση Πελεγρίνη, για την κατάθεση ψυχής του στο θέατρο. Είναι ωραίο να βλέπεις τον τρόπο που προσεγγίζει τους ήρωές του. Μαζί με τον ευέλικτο Γιάννη Παπαθύμνιο, δένουν ερμηνευτικά στο δίδυμο Μάκης και Λάκης. Είναι ευχάριστο να συνεργάζομαι μαζί τους, ακόμα κι ως ο κύριος απέναντι, που με ενδιαφέρον παρακολουθούν. Όλα αυτά τα έδεσε η Άννα Σωτρίνη με μαεστρία Βεακικού τύπου.
-Ο 26χρονος Ευάγγελος έχει τσαγανό Χρήστο.
Με εκπλήσσει πολλές φορές το ακέραιο του χαρακτήρα του. Είναι σεμνός, δουλευταράς κι ασυμβίβαστος.
