Ο Σόιμπλε υποχώρησε στο Eurogroup, γράφει ο Βρετανός καθηγητής – Γιατί είναι κρίσιμος ο όρος “arrangement” – Δεν υπάρχουν ακλόνητες δεσμεύσεις στο ελληνικό κείμενο
Τη δική του ερμηνεία για τη συμφωνία στο Eurogroup της Παρασκευής έδωσε με ανάρτησή του στην ιστοσελίδα Social Europe ο σύμβουλος του Γιάνη Βαρουφάκη καθηγητής Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ με τον τίτλο «Διαβάζοντας σωστά την ελληνική συμφωνία». Ο Γκάλμπρεϊθ διαφωνεί με την ανάλυση ότι πρόκειται για νίκη της Γερμανίας και ήττα της ελληνικής πλευράς.
Όπως εξηγεί δεν υπήρχε συμφωνία για μια δανειακή συμφωνία που θα μπορούσε να απελευθερώσει πλήρως τα χέρια της Ελλάδας. «Οι δανειακές συμφωνίες έρχονται με όρους» γράφει και προσθέτει ότι οι επιλογές ήταν συμφωνία με όρους, ή καμία συμφωνία με κανέναν όρο. «Καμία συμφωνία θα σήμαινε έλεγχο κεφαλαίων ή πτωχεύσεις τραπεζών, χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκλέχθηκε για να βγάλει την Ελλάδα εκτός της Ευρώπης. Επομένως για να υπάρξει συμφωνία με την λαϊκή ετυμηγορία, η σχέση Αθήνας-Ευρώπης έπρεπε να επεκταθεί με κάποιον αποδεκτό και από τους δύο τρόπο» γράφει ο καθηγητής.
Κατά τον Γκάλμπρεϊθ η φράση επέκταση της “Master Financial Assistance Facility Agreement” είναι ακόμα καλύτερη από την λιγότερο προβληματική φράση «επέκταση της δανειακής σύμβασης» καθώς «με λίγα λόγια η MFFA επεκτείνεται αλλά οι όροι αναθεωρούνται».
Πολύ σημαντική είναι επίσης κατά τον Βρετανό καθηγητή ο όρος “arrangement” (συμφωνία) χάρη στον οποίο το έγγραφο της συμφωνίας είναι κατά τον Γκάλμπρεϊθ «αριστούργημα» και παραθέτει το ακόλουθο τμήμα της συμφωνίας:
«Στόχος της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης, βάσει και της νέας συμφωνίας και μέσω της χρήσης με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ευελιξίας που υπάρχει και την συμφωνήσαμε από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς. Μέσω αυτής της επέκτασης προσφέρεται χρόνος-γέφυρα για διαπραγματεύσεις για πιθανή επικείμενη συμφωνία, μεταξύ Ελλάδας, Eurogroup και θεσμών. Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μία πρώτη σειρά μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα βασίζονται στο τρέχον πρόγραμμα έως τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα καταθέσουν μία πρώτη άποψη για το εάν τα μέτρα αυτά θα αποτελέσουν μία καλή αρχή προκειμένου να υπάρξει επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης».
«Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να βρείτε μια ακλόνητη δέσμευση σε αυτούς τους όρους και προϋποθέσεις του “τρέχοντος προγράμματος” σε αυτό το κείμενο, καλή σας τύχη. Δεν υπάρχει. Επομένως, όχι η τρόικα δεν μπορεί να έρθει στην Αθήνα και να παραπονεθεί για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών» υποστηρίζει ο Βρετανός καθηγητής.
Στη συνέχεια ο κ. Γκάλμπρεϊθ αναφέρεται στο άσημο “Memorandum of Understanding” που υπεγράφη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις επισημαίνοντας ότι δεν είναι όλα παράλογα όσα αναγράφονται σε αυτό το κείμενο καθώς αντανακλούν τους ευρωπαϊκούς όρους και κανόνες. «Επομένως δεν ήταν τόσο δύσκολο για την νέα κυβέρνηση να δηλώσει ότι δεσμεύεται στο 70% του Μνημονίου» γράφει ο σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών.
Ο κ. Γκάλμπρεϊθ επαναλαμβάνει τη ρητορική της κυβέρνησης ότι δεν είναι κάθετα αντίθετη στις ιδιωτικοποιήσεις αλλά διαφωνεί με αυτές που εγκαθιστούν μονοπώλια ή αυτές που έγιναν βιαστικά και δεν απέφεραν έσοδα. Διαφωνεί επίσης με τις αιτιάσεις ότι η κυβέρνηση υποσχόταν εφαρμογές κεϋνσιανών πολιτικών εξηγώντας ότι δεν υπάρχουν χρήματα στην Ελλάδα και επομένως αυτού του είδους οι πολιτικές δεν ήταν ποτέ στο τραπέζι καθώς θα απαιτούσαν για την εφαρμογή τους έξοδο στο εθνικό νόμισμα
Απορρίπτει επίσης ότι Τσίπρας και Βαρουφάκης λειτούργησαν υπερφίαλα ζαλισμένοι από τη μεγάλη εκλογική νίκη. «Ο Τσίπρας δεν το κάνει αυτό. Και ο Βαρουφάκης το πρώτο πράγμα που μου είπε όταν συναντηθήκαμε στο υπουργείο Οικονομικών ήταν “καλωσήρθες στο δηλητιριασμένο δισκοπότηρο”».
Υποστηρίζει, επίσης, ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν αυτός που έκανε πίσω την Παρασκευή μετά τη δημόσια διαφωνία του αντικαγκελάριου της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ για την γρήγορη απόρριψη της ελληνικής πρότασης και το τηλεφώνημα Μέρκελ-Τσίπρα που ακολούθησε. «Μπορεί οι κινήσεις να ήταν χορογραφημένες» γράφει αλλά στο τέλος ήταν ο Σόιμπλε που έκανε ένα βήμα πίσω.
Κατά την εκτίμηση του Γκάλμπρεϊθ το όπλο του Τσίπρα που επικράτησε ήταν η επίκληση της λογικής και στο τέλος η Μέρκελ επέλεξε να μην είναι η ηγέτης που θα ευθύνεται για τη ρήξη της Ευρώπης.
«Σύντομα θα υπάρξουν νέα μέτωπα στην Ευρώπη, στην Ισπανία, ίσως στην Ιρλανδία και στη συνέχεια στην Πορτογαλία, χώρες οι οποίες έχουν εκλογές μπροστά τους. Δεν είναι πιθανό η ελληνική κυβέρνηση να καταρρεύσει ή να λυγίσει στις διαπραγματεύσεις και με το πέρασμα του χρόνου ο σκοπός της μανούβρας που κερδήθηκε σε αυτή την πρώτη αψιμαχία θα γίνει πιο ξεκάθαρος. Σε ένα χρόνο από τώρα το πολιτικό τοπί στην Ευρώπη μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που είναι σήμερα» καταλήγει ο Γκάλμπρεϊθ.
