Ο ρόλος του δικηγόρου έχει αναζητηθεί, αναλυθεί και αποτελέσει θέμα συζητήσεων αλλά και πόλωσης. Οι απόψεις διαφέρουν όχι μόνο ως προς τον τρόπο προσέγγισής της αλλά και ως προς την ίδια την ουσία της δικηγορίας. Βέβαια, τα όρια, ο τρόπος εξάσκησής της αλλά και, εν τέλει, η ουσία της είναι βαθιά επηρεασμένη από τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του δικηγόρου.
Εντελώς τυχαία, ανακάλυψα το παρακάτω απόσπασμα στην αγγλική γλώσσα:
“Discourage litigation. Persuade your neighbors to compromise whenever you can. Point out to them how the nominal winner is often a real loser — in fees, expenses, and waste of time. As a peacemaker the lawyer has a superior opportunity of being a good man. There will still be business enough”.
Σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά: “Απόφυγε τη δικαστική οδό. Πείσε τους γείτονές σου να συμβιβαστούν όποτε μπορείς. Επισήμανέ τους ότι αυτός που φαινομενικά κερδίζει, χάνει στην ουσία -σε νομικά έξοδα και χρόνο. Ως ειρηνοποιός, ο δικηγόρος έχει την εξαιρετική ευκαιρία να είναι ένας καλός άνθρωπος. Και πάλι θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμη δουλειά αρκετή για αυτόν”.
Η φράση αυτή ανήκει στον Αβραάμ Λίνκολν. Μπορεί κανείς να την αναζητήσει με τίτλο “Abraham Lincoln’s Notes for a Law Lecture” (πατώντας στον σύνδεσμο abrahamlincolnonline.org).
Ο Αβραάμ Λίνκολν δεν ήταν απλά ένας σπουδαίος πολιτικός όπως οι περισσότεροι τον γνωρίζουμε. Ήταν, μεταξύ άλλων (βλ. εδώ), κι ένας εξαιρετικός δικηγόρος. Οξυδερκής, τίμιος, με διαίσθηση και μεγάλη αγάπη για τη δικηγορία. Μάλιστα, άφησε τη θέση που είχε στο Αμερικανικό Κογκρέσο για να συνεχίσει να εξασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου το 1854 και δεν είχε σκοπό να επανέλθει στην πολιτική.
Όμως, η άνοδος των Δημοκρατικών και η πολιτική τους (ρητορική υπέρ της δουλείας), εξόργισε τον Λίνκολν που επανήλθε στην πολιτική και έγινε αργότερα ο σπουδαίος ηγέτης και Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Στο κείμενό του παραπάνω, αυτός ο σπουδαίος δικηγόρος (μα και πάνω απ’όλα, άνθρωπος) ήταν υπέρ της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών. Σίγουρα ένας επιτυχημένος δικηγόρος του δικού του βεληνεκούς δεν θα φοβόταν να πραγματώσει την ουσία του λειτουργήματος του δικηγόρου στα δικαστήρια.
Παρ’όλα αυτά, δίνει μια πνοή φρέσκιας νομικής οπτικής με τα λόγια του αυτά. Διότι, ο λόγος και η ύπαρξη των δικηγόρων (κι άρα των νόμων κι άρα της Νομικής Επιστήμης) είναι πρωτίστως η διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και της αρμονικής συνύπαρξης των ανθρώπινων κοινωνιών.
Τα λόγια του Αβραάμ Λίνκολν μετρούν πάνω από 165 χρόνια, κι όμως είναι ακόμη και τώρα τόσο επίκαιρα… Ίσως έχουν μια επιπρόσθετη αξία τώρα που στην ελληνική έννομη τάξη πραγματοποιούνται προσπάθειες δημιουργίας εύφορου πεδίου για την ομαλή εισαγωγή του θεσμού της διαμεσολάβησης αλλά και λοιπών τρόπων εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών που, αν αξιοποιηθούν ορθά, θα μπορέσουν να δώσουν στην ελληνική επικράτεια τις ανάσες που η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών έχει άμεση ανάγκη.
Ένα κείμενο του Γεωργίου Παπαδόπουλου
Προσωπικό site: https://www.artofmediation.gr/
