Η συζήτηση για τα κατοχικά δάνεια και την αξίωσή τους από την Ελλάδα αποτελεί ακόμα και στις μέρες μας σημαντικό ζήτημα, ενώ δημιουργεί αντιδράσεις από τη Γερμανία η οποία αρνείται οποιαδήποτε αναφορά στο θέμα.
Τι προέβλεπε η συμφωνία για το δάνειο
Η συμφωνία για το κατοχικό δάνειο έγινε στις 14 Μαρτίου 1942 στη Ρώμη, και την υπέγραψαν οι πληρεξούσιοι της Ιταλίας και της Γερμανίας στην Ελλάδα, Γκίτζι και Άλτενμπουργκ αντίστοιχα. Η συμφωνία προέβλεπε πως «η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα κατοχής 1,5 δισ. δρχ., ποσό το οποίο θα κατανέμεται εξίσου μεταξύ των δύο Δυνάμεων Κατοχής (άρθρο 2).
Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος άνω του ποσού αυτού θα χρεώνονται ως δάνειο στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ιταλίας σε δραχμές άτοκες (άρθρο 3).
Η επιστροφή των δανειακών αναλήψεων θα γίνει αργότερα (άρθρο 4).
Η συμφωνία ισχύει αναδρομικά από 1.1.1942 (άρθρο 5)».
Η πρώτη αναφορά
Πότε ήταν η πρώτη φορά όμως που αναφέρθηκε Έλληνας πολιτικός στο ζήτημα και ποιο ήταν το ποσό που εκτιμήθηκε αρχικά;
Ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που μίλησε για την οικονομική αφαίμαξη της υπόδουλης Ελλάδας από τις δυνάμεις κατοχής ήταν ο υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, Άγγελος Αγγελόπουλος.
Ο κ. Αγγελόπουλος στις 27 Νοεμβρίου του 1964, υποστήριξε ότι το ύψος των δανείων έφτανε τις 38.000.000 χρυσές λίρες Αγγλίας, δηλαδή 80.280.000.000 νέες δραχμές ή 500 πεντάκις εκατομμύρια κατοχικές δραχμές.
