Χρήστος Γεωργιάδης.: Ο Νικηφόρος υπήρχε ανέκαθεν μέσα μου από τότε που
θυμάμαι τον εαυτό μου. Από μικρός ένοιωθα αποστροφή για την αδικία και
ήθελα να κάνω ότι μπορώ για να τη σταματήσω. Η διαφορά μου με τον
Νικηφόρο είναι ότι αυτός έκανε την επανάστασή του έφηβος, ενώ εγώ, παρόλο
που αντιλαμβανόμουν την αδικία που επιβάλλεται στα ζώα με το ψευδές
πρόσχημα της τροφής μας (ή των άλλων αναγκών), δεν μπόρεσα σε εκείνη τη
φάση να απελευθερωθώ λόγω της πίεσης, της εξαπάτησης και της
κινδυνολογίας του περίγυρου. Όμως το να βρίσκομαι ανάμεσα σε εφήβους και
το να συναντώ παιδιά σαν τον Νικηφόρο και την Κωνσταντίνα με γεμίζει με ένα
υπέροχο αίσθημα, γιατί είναι να σαν να ζω μαζί τους αυτό που δεν κατάφερα
στην ηλικία τους.
μ.α.α.: Είχα τη χαρά να αναγνώσω το βιβλίο τον Ιούλιο του 2015 όταν
είχε ολοκληρωθεί. Διαπίστωσα κατά την εμπειρία της ανάγνωσης ότι το
βιβλίο μεταφέρει προβληματισμούς των νέων, αλλά και γενικότερα του
ανθρώπου της σημερινής εποχής, δυσκολίες της σύγχρονης εφηβείας,
τη συναισθηματική, λεκτική ακόμη και σωματική βία που υπάρχει στα
σύγχρονα σχολεία. Μιλήστε μας για την συμβολή του βιβλίου στην
ειρήνευση και ενδυνάμωση των νέων, καθώς και για την άμεση σύνδεση
της ειρηνικής διατροφής στην ειρηνευτική αυτή διαδικασία.
Χ.Γ.: Το βιβλίο έχει γραφτεί για να αγγίξει τους νέους και να τους βοηθήσει να
διαλύσουν το νέφος της σύγχυσης με το οποίο κατακλύζονται από κάθε
κατεύθυνση. Τους δείχνει ότι πρέπει να παίξουν έναν άλλο ρόλο, όχι του
αυτόματου που θέλει η τρέχουσα δομή, αλλά να ζήσουν τη ζωή τους με βάση
την αλήθεια που φέρουν μέσα τους και τη σοφία του Μητρικού
οικοσυστήματος. Αυτό όλο γίνεται εύκολο όταν πραγματικά καταλάβουν ότι
πρέπει πάση θυσία να βγάλουν το κακό που χωρίς λόγο συμβαίνει σε μια πράξη
υπεράνω υποψίας: τη τροφή μας. Είναι τέτοια η δύναμη της ειρηνικής
διατροφής να αναιρέσει το κακό και να εδραιώσει το καλό που αυτή και μόνο η
αλλαγή μπορεί να μεταμορφώσει πλήρως τη μορφή του κόσμου. Αυτό το
μήνυμα πιστεύω ότι γίνεται πλήρως κατανοητό μέσα από τις σελίδες του
βιβλίου.
μ.α.α.: Τράπεζες σπόρων, φυσική καλλιέργεια, καταφύγια ζώων, δάση
τροφής διανθίζουν την αφήγηση του Επαναστάτη της Φακής και
αποτελούν στιβαρά μοντέλα, για να πετύχουμε αυτό για το οποίο
γράφει τα τελευταία έτη ο Charles Eisenstein, την «Ιστορία της
Σύνδεσης». Πώς βλέπετε να αναδύεται η ποιότητα και αξία της
Σύνδεσης στη ζωή μας μέσα από τη φυτοφαγία και την ειρηνική
διατροφή;
Χ.Γ.: Η αλήθεια είναι ότι έχουμε τη γνώση, την εμπειρία και τη σοφία για να
επιλύσουμε το σημερινό αδιέξοδο στο πλανήτη και μέσα σε αυτό το πνεύμα
παρουσιάζονται αυτές οι όμορφες ιδέες και δράσεις στο βιβλίο που μαζί με όλες
τις υπόλοιπες θετικές ιδέες συνδέονται και φτιάχνουν το παζλ του καινούριου.
Όμως αυτό το παζλ πρέπει να δομηθεί σε μια στέρεη βάση που μπορεί να
απελευθερώσει όλο το δυναμικό που έχει η κάθε θετική ιδέα. Αυτός ο
συνδετικός ιστός είναι η περιεκτική δικαιοσύνη – μια φράση που αποδίδει την
έννοια και το νόημα του veganism στα ελληνικά.Πρόκειται για ολικήδικαιοσύνη, αυτή που περικλείει όλα τα όντα και η ειρηνική
διατροφή (φυτοφαγία) προκύπτει ως βασική συμπεριφορά από αυτή την
αρχή. Η περιεκτική δικαιοσύνη λοιπόν είναι η κινητήριος δύναμη και μόλις
αποκατασταθεί η μόνιμη σύνδεση της ανθρωπότητας με αυτήν, τότε θα
μπορέσουμε πραγματικά να περάσουμε στο νέο κεφάλαιο που
οραματιζόμαστε.