Θα πάει λέει για καινούργιο κύτταρο η Φυλή – άκου «κύτταρο» τη χωματερή.
Για τους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ, θα παραχωρηθεί στην κοινοπραξία που λειτουργεί το χώρο υγειονομικής ταφής στην περιοχή των Άνω Λιοσίων, μια ακόμη έκταση για ταφή αποβλήτων, μιας και είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι η υφιστάμενη δεν μπορεί να καλύψει τις μελλοντικές ανάγκες και η ανακύκλωση δεν πρόκειται να ελαφρύνει σύντομα το βάρος της καθημερινής συλλογής απορριμμάτων.
Με άλλα λόγια, οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας για την καταστροφή του πλανήτη σύντομα θα μοιάζουν με τη Χάιντι….
Και εντωμεταξύ, στους 66 αυτούς δήμους της Αττικής που οδηγούν τα απορρίμματα τους στη Φυλή, πλην κάποιες εξαιρέσεις εννοείται…
Ψάχνεις έναν τσαγκάρη και δεν βρίσκεις.
Ψάχνεις έναν ταπετσέρη και δεν βρίσκεις.
Να σου βάψει το περυσινό παπούτσι να το κάνει σαν καινούργιο, να σου μπαλώσει έναν καναπέ.
Πέθανε ο παππούς που το ‘χε, έγινε ο γιος οδηγός σε μεταφορική, πάει η επιχείρηση, έκλεισε.
Είχε η μοδίστρα της περιοχής το χρυσό ψαλίδι, τα έκανε τα ρούχα σαν καινούργια, τι κάνει η κόρη σου τη ρωτάς, «δεν πιάνει το χέρι της, τίποτα δεν μου πήρε» σου λέει, πάει θα κλείσει κι αυτή.
Αλλά και πιο ακριβοπληρωμένες τεχνικές εργασίες, ξυλουργικές, επιπλοποιία, σιδηροκατασκευές, πατώματα, επισμαλτώσεις, δερματοτεχνίτες… Με το τουφέκι, και αν τα καταφέρεις να βρεις κάποιον άνθρωπο να σε εξυπηρετήσει. Κάτι μερακλήδες, που δουλεύουν και δεν δουλεύουν, ερασί-τέχνες της τέχνης τους, αν σε συμπαθήσουν, αν έχουν όρεξη…
Και κάπως έτσι, χαλάει ένα ντουλάπι, μένει χαλασμένο κανένα εξάμηνο στην αποθήκη, μήπως βρεθεί κάποιος να το επισκευάσει, που να βρεθεί; τον πήρανε υπάλληλο στα ΙΚΕΑ, δεν πρόκειται να βρεθεί. Μια ωραία μέρα, να σου το ντουλάπι δίπλα στα σκουπίδια.
Χαλάει ένας θερμοσίφωνας, ψησταριά έχουμε τι να τον κάνουμε; να τον φτιάξεις δεν αξίζει, ο μάστορας δεν το σηκώνει έτσι κι αλλιώς γιατί είναι ένας για τρεις εκλογικές περιφέρειες… Μια ωραία μέρα να σου κι ο θερμοσίφωνας δίπλα στον κάδο κι αυτός.
Ένα ρολόι τοίχου με κούκο, πέταξε ο κούκος πάει, θα κακαρίζει στα Λιόσια. Ένα αυτοκινητάκι τηλεκατευθυνόμενο, ένας ανεμιστήρας οροφής, μια σόμπα κουκουνάρα και η λίστα ατελείωτη… Και όσο πιο παλιό το σπίτι, τόσο πιο ατέλειωτη. Και τα σκουπίδια του μαζί.
Και εντωμεταξύ, ακόμα κι αν κάποιος έχει όλη την καλή διάθεση να επισκευάσει ένα αντικείμενο, δύσκολα του έχει δείξει ένας παλαιότερος πώς να το κάνει. Είναι αναγκασμένος να φωνάξει «άνθρωπο».
Άδεια τα χέρια μας από τέχνη, άδεια κι από λεφτά, άδεια κι από χρόνο να παρακολουθήσουμε όσους το κατέχουν μπας και αντιγράψουμε τίποτα. Μάθε λέει τέχνη και άστηνε..κι άμα πεινάσεις… Ε όπου να ‘ναι θα γίνει κι αυτό, περίμενε.
