Τα τελευταία χρόνια στον Βόλο το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ Ηρακλής, συμφερόντων της γαλλικής Lafarge, καίει «εναλλακτικά καύσιμα», το επονομαζόμενο RDF (Refuse-derived Fuel). Για τους κατοίκους του Βόλου, αυτό δεν σημαίνει κάτι άλλο από την καύση σκουπιδιών με συνέπεια την ρύπανση του περιβάλλοντος και την σημαντική επιβάρυνσή της υγείας τους.
Η Ιφιγένεια Ηλιοπούλου, κάτοικος Βόλου και μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου, μίλησε στο omniatv για την καύση των αποβλήτων, την ρύπανση και τις επιπτώσεις της, με αφορμή το συλλαλητήριο που διοργάνωσε η Επιτροπή, το Σάββατο 16 Μαρτίου.
Επίσης ένα άλλο αίτημα μας είναι να μην κατασκευαστεί το εργοστάσιο SRF, που θέλει να κάνει η δημοτική αρχή του Βόλου στο XYTA Βόλου. Στην ουσία προωθούν την καύση, είναι μια οδηγία από την Ευρωπαϊκή Ένωση, επιλέγεται ουσιαστικά η καύση σκουπιδιών ως μέσο διαχείρισης των απορριμμάτων, ενώ παράλληλα το ελληνικό κράτος την προωθεί ως εύκολη λύση, εφόσον όλα τα χρόνια δεν έχουν γίνει και πολλά πράγματα στον τομέα αυτό, στην ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων.
Ουσιαστικά, αντί να γίνει αυτό που ονομάζεται Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων και να ξεκινήσουμε με τη μείωση, την κομποστοποίηση, την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση των απορριμμάτων και ό,τι περισσεύει να πηγαίνει σε ανάκτηση ή σε ταφή εδώ πάμε ανάποδα την πυραμίδα, και βάζουμε πρώτα την καύση.
Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι οι διοξίνες θεωρούνται οι πιο επικίνδυνες χημικές ουσίες στη φύση. Είναι ύπουλη η δράση τους γιατί περνάνε μέσα από την τροφική αλυσίδα στους ζωντανούς οργανισμούς και στον λιπώδη ιστό τους συγκεκριμένα. Συσσωρεύονται και μετά από χρόνια οδηγούν σε καρκίνους, αυτοάνοσα, σε βλάβες του αναπαραγωγικού συστήματος κ.λπ. Επίσης εκλύεται στην ατμόσφαιρα υδράργυρος, ένα στοιχείο το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση το έχει απαγορεύσει από το 2020, να αναπαράγεται και να καταναλώνεται, γιατί είναι άκρως νευροτοξικό, καθώς οδηγεί σε αλλαγή της συμπεριφοράς. Είναι ένα βαρύ μέταλλο, σε συνδυασμό με άλλα μέταλλα, το οποίο δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στο περιβάλλον και στην υγεία των ανθρώπων.
Στο Βόλο έχουμε ήδη επιβαρυμένη κατάσταση όσον αφορά την ατμοσφαιρική ρύπανση. Πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα μελέτη θνησιμότητας και νοσηρότητας από την ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου σε συνεργασία και με άλλους φορείς, η οποία αναφέρει ότι στη Μαγνησία έχουμε: τετραπλάσια κρούσματα σε εγκεφαλικά, τριπλάσια σε καρκίνο του ήπατος, καθώς και 50% πάνω σε καρκίνο του οισοφάγου, όπως και μια αυξητική τάση σε καρδιαγγειακά και άλλες μορφές καρκίνου σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Σύλλογος Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια Φλόγα, έδωσε στοιχεία σχετικά με τον παιδικό καρκίνο, που αναφέρουν ότι έχουμε τριπλάσιο αριθμό κρουσμάτων, σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Πρόσφατα ο διευθυντής της αιματολογικής κλινικής Λάρισας, δήλωσε ότι τα περισσότερα περιστατικά καρκίνου και σοβαρών ασθενειών σε μικρή ηλικία προέρχονται από την Μαγνησία.
Όλα αυτά τα στοιχεία είναι ανησυχητικά, και γνωρίζουμε ότι ήδη καίγονται κάποια επικίνδυνα υλικά, όπως είναι τα νοσοκομειακά απόβλητα. Επίσης το petcoke (σ.σ. παραπροϊόν πετρελαϊκής επεξεργασίας υψηλό σε άνθρακα) που καίγεται δεν είναι αθώο, έχει επιβαρύνει την περιοχή με βαρέα μέταλλα. Πρόσφατα, ως Επιτροπή κάναμε μετρήσεις στην περιοχή της ΑΓΕΤ, στείλαμε τα δείγματα σε πιστοποιημένο εργαστήριο στον Καναδά και τα αποτελέσματα ήταν σοκαριστικά. Εκεί που το φινλανδικό όριο είναι 5 ppm, εδώ βρήκαμε 775 ppm. Στην Ελλάδα μάλιστα δεν υπάρχουν όρια για βαρέα μέταλλα στο έδαφος. Φυσικά εμείς θεωρούμε ότι οι άνθρωποι στην Ελλάδα και στη Φιλανδία είμαστε το ίδιο. Γιατί να υπάρχει όριο στη Φινλανδία και να θεωρείται πάνω από 5 επικίνδυνο και εδώ να μην θεωρείται το 775;
Δύο μέρες πριν το συλλαλητήριο (σ.τ.σ της 16ης Μαρτίου) το Υπουργείο Περιβάλλοντος ανακοίνωσε ότι τρενάρει την απόφαση αυτή για το εργοστάσιο γιατί δεν πληροί κάποιους όρους. Είναι μια νίκη του κινήματος μας, ωστόσο δεν επαναπαυόμαστε βεβαίως.
Τα δύο μεγάλα ΝΑΙ που είναι στόχος του κινήματος είναι τα εξής. Το πρώτο, έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της αέριας ρύπανση στην πόλη του Βόλου, και την τοποθέτηση μετρητών σε διάφορα σημεία της πόλης, όπως είναι υποχρεωμένη η πόλη να έχει από το 2001, και κατά καιρούς είχε αλλά τους απέσυρε. Παράλληλα, επιδιώκουμε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο μετρητών για βαρέα μέταλλα και διοξίνες, για να γνωρίζουμε ποιος ευθύνεται αν αύριο μεθαύριο γίνει κάποιο ατύχημα.
Το δεύτερο ΝΑΙ, έχει να κάνει με την ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων. Επιδίωξη μας είναι να γίνει ο Βόλος μία zero-waste πόλη, που δε θα παράγει καθόλου απορρίμματά. Υπάρχουν κάποια βήματα με βάση τη διεθνή πρακτική, η οποία από την παραγωγή των προϊόντων μέχρι και την κατανάλωση, δίνει μια λύση ούτως ώστε να υπάρχει μηδενική παραγωγή απορριμμάτων. Ο,τιδήποτε δεν ανακυκλώνεται, δεν κομποστοποιείται, δεν επαναχρησιμοποιείται, δεν πρέπει να σχεδιάζεται από την βιομηχανία.
Ο Βόλος δεν επιθυμεί την καύση σκουπιδιών, θέλει να σταματήσει εδώ και τώρα και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να το πετύχουμε.
Πηγή:pressenza.com