Του Αϊστόουλ Δεμπάνκ
“Υou silly CUNTS!” εκτιμώ ότι θα έλεγε ο John Cleese στις δέκα “περφόρμερ” της προχθεσινής παρέλασης, αλλά το Μουνί είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να αφήνεις ατεκμηρίωτη οποιαδήποτε αναφορά σ’αυτό, οπότε θα κάνω μια προσπάθεια να δικαιολογήσω το συλλογισμό μου.
Διαβάστε ακόμη:
“Οι γνώμες είναι σαν τις κωλοτρυπίδες. Όλοι έχουν από μία”.
Τη βασική αυτή Θέση, που αποτυπώθηκε στη Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, την ενσωμάτωσαν όλα τα Συντάγματα, κατά και μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 (η πρώτη αυτούσια ενσωμάτωση της, στο Σύνταγμα της Τροιζήνας, νομίζω, έγινε, κυρίως, χάρη στην επιμονή του Γεώργιου Καραϊσκάκη).
Ως αποτέλεσμα, σήμερα αποτελεί βασική Αρχή του ισχύοντος Συντάγματος το Δικαίωμα κάθε Έλληνα Πολίτη να στοχάζεται ελεύθερα και να διατυπώνει δημόσια τη γνώμη του, χωρίς να εμποδίζεται σε αυτό από κανέναν.
Ωστόσο, το μαδομούν… η συζήτηση που διεξάγεται με σφοδρότητα στα Social Γαμήδια, εδώ και δύο μέρες, έχει εστιάσει, κατά την ταπεινή κωλοτρυπίδα μου, σε λάθος θέμα.
Το ερώτημα δεν είναι αν έχεις το Δικαίωμα να θεωρείς τις παρελάσεις φασιστικές εκδηλώσεις, εκείνους δε που συμμετέχουν και κείνους που κοιτάνε απ’όξω μούλικα του Γκαίμπελς και να την εκφράζεις δημοσίως τούτη τη θεώρηση σου, αλλά αν έχεις το Δικαίωμα ΝΑ ΜΟΥΝΤΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΑΜΑΣ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ Ή ΤΗ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΙΑΦΩΝΕΙΣ.
Γιατί οι δέκα “περφόρμερς” της Φιλαδέλφειας, τούτο έκαναν. Δεν παρήλασαν σε διπλανό δρόμο, που ενδεχομένως να είχε και μεγαλύτερη άπλα για Silly Walk, καλώντας τους παρευρισκόμενους να αποστρέψουν το βλέμμα από το φασιστικό δρώμενο και να εστιάσουν στη δική τους θεώρηση της Ελευθερίας και του Μιλιταρισμού, αλλά μπούκαραν, με το έτσι θέλω, στην κεντρική εκδήλωση και την έκαναν, έστω για το πεντάλεπτο Δημοσιότητας του Γουόρχολ, πουτάνα.
Και, προς το παρόν, δεν παίρνω θέση, απλώς ρωτάω: Θα συμφωνήσουμε ως Κοινωνία ότι όποιος διαφωνεί ιδεολογικά με οποιοδήποτε τεκταινόμενο μπορεί, όχι μόνο να εκφράζει τη διαφωνία του, αλλά και να ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ, με όποιο δρώμενο, εικαστικό ή μη, κατέβει στη γκλάβα του; Είναι σωστό; Το θέλουμε;
Αν είναι έτσι,
– Μπορώ να παρέμβω στο γεγονός ότι η από πάνω έχει χωρίσει και μας ζαλίζει όλη μέρα τ’αρχίδια με τον Εκαβικό Θρήνο της, περιμένοντάς την κάθε μέρα έξω από την πόρτα της και, κάθε που ξεμυτάει να φτιάνω εικαστικό δρώμενο, παίζοντας την Κατερίνα Χέλμη στα Κόκκινα Φανάρια και φωνάζοντας “ΜΗ φύγεις, Τόλη, άμα φύγεις θα φαρμακωθώ!!!”, για να πάρει το μήνυμα ότι οι γείτονες διαφωνούμε με αυτό που γίνεται και να φάει τα μισθά της σε ψυχολόγο και δικηγόρο Δικαίου Πολυκατοικίας; Είναι εντάξει τούτο;
– Αν ο γείτονας ακούει όλη μέρα Βοσκόπουλο, μπορώ να τον περιμένω κάθε μέρα έξω από την πόρτα του, με πέντε μπουκάλια κρασί στη μασχάλη (κάποιοι λένε ότι ο Τόλης τα’κανε δέκα) και μια φίλη μου, ντυμένη γαλανομάτα μάγισσα, για του σπάσουμε τ’αρχίδια και να το κόψει; Είναι εντάξει τούτο;
– Αν διαφωνώ με τη Χριστιανική Πίστη, μπορώ να μπουκάρω Κυριακή πρωί σε Ναό, ξεβράκωτος, όπως ο Μπράϊαν, όταν άνοιξε το παράθυρό του και από κάτω περίμενε το πλήθος και με τη παλαπέρδα όξω να φωνάξω στο χριστεπώνυμο Ποίμνιο “You are all individuals!”, προσθέτοντας, σε ακριβές κοπιάρισμα των Monty Python, “Now, FUCK OFF!!!”. Αν διαφωνώ με οποιαδήποτε Πίστη, μπορώ να μπω σε ένα Τζαμί στη Θράκη και να φωνάξω “Είστε μαλάκες, ο Μωάμεθ λάλησε απ’το καλό γαμήσι που του έκανε η χήρα Χατίτζα και νόμιζε ότι άκουγε το Άγγελο Γαβριήλ, να του λέει “γράφε μωρέ μαλάκα το Λόγο του Θεού!¨; (ρητορική ερώτηση – συνήθως οι “περφόρμερς” είναι κλασομπανιέρες και “αλλάζουν το Σύστημα” μόνο κει που τους παίρνει). Είναι εντάξει τούτο;
– Αν είμαι πολύ αντρουά και διαφωνώ με το Gay Parade, μπορώ να κατεβάσω δικό μου άρμα, να μπω με το έτσι θέλω στην πορεία (από Χρήστου Λαδά και Σταδίου, που δεν θα το περιμένει κανείς, τώρα που φύγανε από κει οι Λαμπράκηδες), με εικαστικό δρώμενο άλλους αντρουά, ντυμένους λαγούς, να φωνάζουν “ΜΗ βάνετε καρότα στον κώλο σας, δεν φτάνουνε για όλους!!”. Είναι εντάξει τούτο;
-Αν είμαι βίγκαν, μπορώ να εμφανιστώ στη ταβέρνα που τρως, να βγάλω τη μαλαπέρδα μου και να κατουρήσω πάνω στο μπιφτέκι σου, όπως ο Μάϊκλ Ντάγκλας πάνω στα φαγητά της γυναίκας του, στον “Πόλεμο των Ρόουζ”, εκφράζοντας, με το εικαστικό τούτο δρώμενο, την αντίθεσή μου στη Βιομηχανία του Κρέατος, που φέρεται αισχρά στα ζώα; Είναι εντάξει τούτο;
– Αν κηδεύεις τον πατέρα σου με τον κλασικό τρόπο, γιατί ο παπάς είναι φίλος σου και ανακαινίζει κουζίνα και γω είμαι υπέρμαχος της αποτέφρωσης, μπορώ να έρθω στο νεκροταφείο με φίλους μου, ντυμένοι Ρατατούηδες και να αναποδογυρίσουμε το φέρετρο, φωνάζοντας, για εικαστικό δρώμενο ντε, “ω ρε πούστη, πάει η δίαιτά μας!” ; Είναι εντάξει τούτο;
To make a long story sort, που θα έλεγε και ο Θουκυδίδης, το ερώτημα είναι “μπορώ να εκφράζω την ιδεολογία και την κοσμοθεωρία μου ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ κρίνω γω ή υπάρχουν όρια;”.
Αν απαντήσεις “ναι, μπορώ, όπως θέλω γω, γιατί η ελευθερία στη γνώμη και την έκφραση δεν επιδέχεται περιορισμούς και όποιος πάει να τους βάλει είναι συνυφάδα του Παττακού”, επίτρεψέ μου να σου πω, με όλο το σεβασμό, ότι η βασική πεντάδα των Διαφωτιστών θα σου έλεγε, επίσης με σεβασμό, “σάλτα και γαμήσου, βραδιάτικα, ρε μάστορα…”
Δεν ξέρω πώς οι “περφόρμερς” της Φιλαδέλφειας συνέδεσαν στο μυαλό τους μια εκδήλωση μνήμης για το μέσο φουκαρά ανθρωπάκο που πήγε στα σύνορα να σταματήσει κείνο το Μαύρο που ερχόταν γαμιόντας, με το μιλιταρισμό (θα’χανε καλή δασκάλα στον Αυτοσχεδιασμό, δεν εξηγείται αλλιώς), αλλά, αν νομίζουν ότι το δικαίωμά τους να έχουν οποιαδήποτε άποψη για το κόσμο και να την εκφράζουν μπορεί να ακυρώνει το δικαίωμα άλλων να έχουν διαφορετική άποψη, ρε αδερφέ, και τις νομιμοποιεί να τους γαμάνε οποιαδήποτε εκδήλωση της, ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΤΥ ΠΑΪΘΟΝ και ο Τζων (πάρε και τη σύνδεση με την έναρξη στη μάπα, Τολστοϊκή ικανότητα, όχι αρχίδια) δικαιολογημένα θα τους έλεγε ‘You silly cunts….”
Y.Γ.1 Επειδή έχει πέσει πολλή Πολιτική Ορθότητα, σε φασίζοντα βαθμό, σε τούτο το φεϊσμπουκικό χωριό, προειδοποιώ ότι, όποιος θελήσει να μου τη βάλει στον κώλο, θα κατέβω με τον τσοπανόσκυλο. Και τούτο θα ΕΙΝΑΙ δρώμενο.
